Wolven en beren op de weg
Hij rende voor de auto uit waarin iemand zat die de wolf filmde. Het was niet in een bos. Het was niet op de heide. Het was in het havengebied van Antwerpen. Zo nu en dan hield de wolf in, en keek achterom. Het was alsof hij wilde zeggen, “Ben je er nog?”. Van angst of een opgejaagd gevoel was niet veel te merken. Deze wolf was helemaal relaxed.
Ondertussen is Natuurmonumenten een campagne begonnen met de titel ‘Wennen aan de wolf’ met het doel meer begrip en waardering voor dit fascinerende grote roofdier te kweken, aldus Natuurmonumenten. De mens moet haar eigen dieren beschermen. Verjagen of doden van de wolf heeft op de lange termijn ook weinig effect: een andere wolf zal zijn plek dan al snel innemen, zegt men bij Natuurmonumenten. Dit argument hebben we eerder gehoord bij de muskusrat en de vos. Opvallend bij dit argument is iedere keer weer dat aan de ene kant mensen met bejaging dieren naar de rand van afgrond brengen en daarmee dus moeten stoppen. En aan de andere kant moet bejaging stoppen omdat het geen zin heeft, want er blijkt een nagenoeg onuitputtelijke hoeveelheid vervangers klaar te staan. Hoe het ons gelukt is de wolf 150 jaar geleden het land uit te krijgen is in dit kader een raadsel dan wel een buitengewone prestatie geweest.
Waardering kweken voor dit fascinerende grote roofdier zal in de stedelijke gebieden een stuk eenvoudiger zijn dan in de gebieden waar de wolf zich vooralsnog ophoudt. De waardering voor dit fascinerende grote roofdier is in plattelandsgebieden niet hoog en zal nog verder afnemen als de schade toeneemt en de bereidheid om die te vergoeden veranderd in “schade voorkomen doe je zelf“ en, “enige wildschade hoort er nu eenmaal bij.” Weidegang kan sneller een ‘uitdaging’ worden dan we nu denken.
Was ik maar een wolf en geen beer, zal de wasbeer denken. Ook zij staan te popelen om de grens over te steken. Dat mag niet. Zij zijn exoten en exoten zijn fout. Hoewel de wasbeer, anders dan de wolf, geen strafblad heeft en zich nog nooit aan een roodkapje heeft vergrepen, moet hij weg, dood of levend. Anders dan de wolf is hij een vijand van mens, natuur, en biodiversiteit. Hier hoor je Natuurmonumenten niet beweren dat afschieten zinloos is omdat er honderden wasberen klaar staan om ons land te bestormen. De wasbeer heeft gewoon pech. Was hij maar een bruine beer, dan zou je eens wat beleven.
Nederland is een gaaf land, maar wel een heel vol land, dat steeds voller wordt. Het is niet eenvoudig om op dit hele kleine stukje aarde het natuurlijk donker, de natuurlijke stilte of het echte alleen zijn te ervaren. Nederland is een rijk land. Nederland kan zich veroorloven te spelen met het landschap. Wat natuur aanleggen hier, en vervolgens weer wat andere natuur aanleggen daar. Eigenlijk is alles wat hier natuur heet te zijn landschapsgrond. Dit is de nieuwe term voor grond die er is, maar eigenlijk niets is. Geen natuur en ook geen landbouw. Dat mag geen reden zijn om van Nederland dan ook maar gelijk een dierentuin zonder hekken om de roofdierenverblijven te maken. Want dat gaat maar net zolang goed totdat de wolf net één roodkapje te ver gaat.
